Rok 1949

"Zbliża się okres obsadzania placówek teatralnych na nowy sezon. Nowi sternicy okrętów sztuki werbują załogi: trzeba mieć zgrana i pewną załogę przed dalekim rejsem w sezon 1949/50. I bardzo chcielibyśmy, aby igła busoli pokazywała - realizm."

Żołnierz Polski 3.VI.1949 r.

A we wrześniu 1949 r. czytamy w Expressie Wieczornym:

   "Gwiazda Stevensona" otworzyła sezon teatralny w nowoutworzonym pod dyrekcją Marii Gorczyńskiej i Michała Meliny, a artystycznym kierownictwem Erwina Axera, Teatrze Współczesnym.
Trzeba przyznać, że otworzyła go doskonale. Przedstawienie pod kierownictwem reżyserskim Erwina Axera było na świetnym poziomie, miało właściwe tempo, przejrzystość i atrakcyjność."

Karolina Beylin
Express Wieczorny 18.IX.1949 r.

   Pod dobrą gwiazdą (Stevensona) rozpoczął się nowy sezon teatralny w Warszawie. Oczekiwaliśmy niecierpliwie łódzkiego Teatru Kameralnego, który miał już wiele pierwszorzędnych pozycyj w swoim dorobku, wiążemy wielkie nadzieje z pracą reżyserską Erwina Axera i radzibyśmy w niej uczestniczyć z bliska. Słowem, zespół cały w teatrze przemianowanym na Współczesny, został przez Warszawę przyjęty bardzo gorączkowo (sic!), zwłaszcza, że pokazał nam od razu ciekawą, pobudzającą do myślenia i doskonale wystawioną sztukę.

Irena Krzywicka
Rzeczpospolita 18.IX.1949 r.

   Dnia 5 bm. odbyła się w Teatrze Współczesnym uroczysta premiera sztuki Leona Kruczkowskiego pt. "Niemcy", inaugurująca nowy sezon teatru. Premiera nowej sztuki znakomitego pisarza, poprzedzona już premierami w Krakowie i Wrocławiu, wzbudziła ogromne zainteresowanie świata kulturalnego stolicy. (...)
Po skończonym przedstawieniu publiczność zgotowała autorowi sztuki gorącą owację. Wywoływano również reżysera.

Słowo Powszechne 7.XI.l949 r.
▲

Teatr Współczesny stał się widownią pięknego sukcesu - Leona Kruczkowskiego, któremu zachwycona publiczność zgotowała gorącą i całkowicie zasłużoną owację.

Świetny pisarz ukazał w niej wszystkie cechy rasowego dramaturga: umiejętność wytwarzania wysokiego napięcia, plastykę charakterów i konfliktów, dialog nerwowy, wyrazisty; mocne, dramatyczne sytuacje. Wszystkie te zalety złożyły się na utwór wysokiej miary i poważnego znaczenia, utwór który zajmie trwałe miejsce na polskiej scenie. Słowem, uroczysta atmosfera, jaka panowała na premierze, na która przybyli dostojnicy państwowi i najwybitniejsi przedstawiciele świata artystycznego - była w pełni usprawiedliwiona.[...]

Teatr Współczesny, jak można się spodziewać, dał znakomitą oprawę sztuce. Reżyseria Axera wydobyła z niej wszystkie akcenty; posprzeczałabym się tylko co do celowości rozbicia epilogu. Grano świetnie zespołowo, stawiając należycie wszystkie role: dlatego też trudno dać komukolwiek pierwszeństwo przed innymi. P.Gorczyńska zrezygnowała odważnie tym razem ze swej piękności i dała postać pełną siły i nienawistnego wyrazu.

P. Szaflarska idealnie pasowała do roli, była piękna, niepokojąca i znakomicie wydobyła wszystkie niespodziane skręty postaci. P. Daczyński wzbogacił bardzo celnie swą galerie intelektualistów. P. Duszyński dał hitlerowca przerażająco prawdziwego, a P.Jaroń inteligentnie przeciwstawił mu postać prawdziwego człowieka. P. Pągowski był znakomity w roli dobrodusznego mordercy. W pozostałych rolach wyborne epizody miały zwłaszcza panie: Drapińska, Horecka, Kossobudzka, Mrozowska i panowie Melina, Wilamowski, Tatarski, Staszewski i inni.

Słowem - sukces!

Irena Krzywicka,
Rzeczpospolita 10.XI.1949.

Setne przedstawienie "Niemców" w Teatrze Współczesnym w Warszawie. Bilety wykupione na kilka dni naprzód. Przejścia pełne dostawionych krzeseł. W kilku punktach parteru rozgrywa się walka o jakieś bezprawnie zajęte miejsca. W czasie spektaklu na widowni panuje to skupione i czujne napięcie, które może wywołać tylko sztuka, poruszająca we właściwy sposób najistotniejsze i najbardziej obchodzące ogół zagadnienie.

Głos Wielkopolski 24.IV.1950 r.
▲
więcej zdjęć ->>>>