Rok 1990
Wanda Zwinogrodzka Jest to spotkanie na szczycie. Spotkanie mistrzów. Wspaniały tekst nieżyjącego już austriackiego pisarza Thomasa Bernharda, sprawiający frajdę już w czytaniu i pozwalający przeczuć wielką rolę, wziął na warsztat Erwin Axer, który po latach nieobecności w "swoim" teatrze, zdecydował się wyreżyserować "Komedianta" na Mokotowskiej.[...] Główną rolę powierzył reżyser Tadeuszowi Łomnickiemu. I dla niego jest to powrót na scenę, na której święcił niegdyś wielkie triumfy.[...] Te trzy godziny, w czasie których nie schodzi ze sceny, prowadząc praktycznie jeden wielki monolog, można zaliczyć do największych osiągnięć polskiego teatru. Ewa Zielińska
Łomnicki jest [...] wirtuozem; imponuje jego rewelacyjna, brawurowa forma, jaką niezmiennie utrzymuje, ogromna wyobraźnia, z jaką buduje swą rolę, mistrzowskie operowanie głosem.[...] Pośród innych aktorów małe arcydziełko w roli właściciela gospody stwarza Krzysztof Kowalewski - niewiele mówi, natomiast przez dziesiątki minut słucha na scenie tyrad Bruscona, słucha i ... nic z nich nie rozumie. Jest w tym rewelacyjny! Lucjan Kydryński
Głos Wielkopolski, 13.V.1991 r. W sezonie 1989/90 obchodziliśmy czterdziestolecie naszego teatru. Zgodnie z tradycją, każdą sesję zdjęciową po premierze rozpoczynamy od zdjęcia zwanego "rodzinnym". - To z założenia zdjęcie pamiątkowe, do "użytku wewnętrznego", pozuja do niego nie tylko aktorzy, ale wszyscy, którzy brali udział w przygotowaniu przedstawienia: od reżysera do bufetowej. Kilka takich zdjęć pokazaliśmy po raz pierwszy na wystawie z okazji czterdziestolecia naszego teatru. A Wiesław Michnikowski z okazji jubileuszu napisał niniejszy wiersz: XL
nie tylko pan Benet powtarzał te słowa, bowiem naszych widzów co najmniej połowa powie, że drugiego teatru to ni ma, co by po czterdziestce tak dobrze się trzymał. Nasz teatr, jak pan Benet, ciągle jest beatus, niewątpliwie dlatego, że był bene natus. - "Per Axera ad astra" - powiadano nieraz. Niejedna się zrodziła astrum per Axera. I niejeden chłopiec, niejedna dziewczyna z westchnieniem wspomina Axera Erwina, chociaż on ich opuścił, pojechał nach Wien - Austriaków uczy gestów, słów i min. Na swe miejsce powołał znanego eksperta od sztuki i teatru Macieja Englerta, więc teatr po czterdziestce taką ma kondycję, bo odmłodził się... i chociaż szanuje tradycję, postanowił, że odtąd już żadna premiera nie obejdzie się teraz już bez komputera - z programem, który wszystko nam dokładnie powi, co robić by dogodzić każdemu widzowi. Dyrektor w klawiaturę komputera puknie, teatrowi wśród chwały piąty krzyżyk stuknie i wtedy za lat dziesięć, nim się spostrzeżecie, wkroczy pełen sukcesów w trzecie tysiąclecie. I mam pewność, że wtedy, choć upłyną lata, wciąż będzie na afiszu Mistrz i Małgorzata. |
